Vrijdag 3 april

Om 7u afgesproken met Sider, hij kwam om 8u. Sider is de organisator van ‘Semperviva’. Een organisatie die locale huisdierrassen wil bewaren en de natuur meer onder de aandacht wil brengen. In Vlahi, een dorpje dat niet op kaart staat, ongeveer 9km van Kresna, houdt hij de Bulgaarse geiten, maar ook schapen en Karakachan honden. Hij kwam ons ophalen in een 4WD om de geiten te bekijken. Hij vroeg ons of we ook een paar geiten wilden zien in Kresna. Daar hadden we natuurlijk ook belangstelling voor. Aan de rand van Kresna woont een herder waar alle geiten van Kresna naartoe gebracht worden in morgen, waarna hij ze meeneemt de bergen in om te grazen. Daar stonden een paar goede geiten tussen (volgens de expert, ik weet het niet, nog steeds niet!). Daarna zijn we naar Vlahi gereden. Die 4WD was een goede keuze. Vlahi is een klein dorpje in de bergen en er is maar 1 weg daar naartoe. En die weg is maar voor een deel geasfalteerd. De rest is zand, kuilen en stenen. Nog erger dan in Roemenie! Daar hebben ze ook een groot aantal geiten. We hebben ook rondgekeken in het dorp. De huisjes zijn simpel, maar het geheel ziet er zo mooi uit! Zeker met die ruwe bergen op de achtergrond. De bergen zijn niet hoog, maar het is toch heel anders als de Ardennen. De Ardennen zijn afgerond en ‘glad’, maar de bergen van Pirin zijn veel ruwer, met losse stenen in alle maten, mos, kruiden, struiken en een paar bomen. Buiten het dorp hebben ze een beer die in beslag genomen was en 2 wolven. De verblijven zijn gesponsord. Ze zijn allemaal geboren in dierentuinen. De beer was verkocht aan een handelaar en daarna door de regering in beslag genomen. Als Semperviva hem niet had genomen moesten ze hem doden. Siders vrouw is biologe en werkt met wolven. Ze lokken de wolven (die in het wild) en hebben 1 een zender gegeven. Ze vertelden ons dat ze rond Vlahi ook last hebben van predatoren, zoals wolven. Zelfs met de honden is het moeilijk het vee te beschermen. Ondanks dat het leven simpel is in Bulgarije is het toch wat moderner als we hadden verwacht. Bij Sider thuis stond een tv in een hoek, die altijd aan staat. En ook heeft iedereen een mobieltje. Maar als je erover nadenkt, is dat niet zo gek. Voor een vaste telefoon moet een kabel aangelegd worden. Daar zijn ze in Vlahi nooit aan begonnen. Ze zijn al blij dat er stroom is. De wc is een gat in de grond en de douche bestaat uit 4 houten wanden met een ton met water erboven. Geen warm water dus. Het water komt direct van het beekje dat door het dal stroomt.
Tegen de avond zijn we nog naar een andere geitenhouder gaan zoeken die volgens Sider ook goede geiten moet hebben. Maar het dorp waar die houder moet zijn staat niet op kaart en Sider heeft onderweg nog aan voorbijgangers de weg gevraagd. Toen werden we al gewaarschuwd dat dat dorp diep in de berg ligt aan een ‘zwarte weg’, zoals ze dat noemden. Dat bleek inderdaad een heel slechte weg te zijn. Zelfs voor de 4WD was het moeilijk! Onderweg kreeg ik nog een sms met “Welkom in Macedonië.” Blijkbaar zaten we in de buurt van de grens. Toen we aan het eind van het weggetje aankwamen werd het al donker. We hebben de geiten nooit gevonden, maar ik weet nu dat het weggetje naar Vlahi niet eens zo slecht is! Het kan veel erger! En Vlahi is niet niemandsland, dat is hier!