Hongarije!

Nee, het is geen 1 april grap. Vandaag vertrekken we met de auto naar Bulgarije. De route gaat via Tsjechië, Slowakije, Hongarije en Roemenie. De kortste weg is eigenlijk via Servië, maar dat is geen EU land, dus willen we die vermijden. Voor elk land (behalve Duitsland) moeten we vignetten kopen. Een soort wegenbelasting. Die vignetten zijn stickers die we tegen het raam moeten plakken. Langzaam maar zeker begon mijn auto eruit te zien als een kerstboom met al die kleurige stickers. Grenzen oversteken gaat ook vrij vlot. Er staan geen lange rijen en het paspoort laten zien is alles wat nodig is. Als er überhaupt iemand aan de grens staat. Bij elke grens kreeg ik een sms met “Welkom in Tsjechië.” of “Welkom in Slowakije.” enz. Ik heb ze allemaal bewaard. Onderweg zijn we langs Praag, Bratislava en Budapest gereden. Bij Budapest kwamen we in 12km file, dat werd op matrixborden al aangegeven. Er was een ongeluk gebeurd. En dat was om 4u ’s middags, dat hielp ook niet. ’s Avonds kwamen we bij de grens in Roemenie. De weg naar Arad was nog ok, maar daarna begon het feest. Kuilen in de weg, grote keien en stukken weg waar het asfalt is weg geschraapt en je ineens een klap naar beneden maakt. Vanaf Timisoara was er helemaal geen asfalt meer. Ik dacht, als we de E-wegen volgen zullen de wegen beter zijn dan de kleinere wegen. Maar het viel tegen. Toch is er hoop. Er wordt veel aan de weg gewerkt. Overal in Roemenie. Ik heb de hele nacht gereden en mijn bijrijder sliep. Ongelofelijk hoe hij dat voor elkaar kreeg in die schuddende auto. Het was ook erg mistig in de dalen, dus heb maar langzaam kunnen rijden.